Een interview met
Mark Beltman
Wie is hij? Hoe kijkt hij naar zijn vakgebied?
En waarom koos hij voor Avante?
Per 1 augustus is Mark fulltime in dienst getreden als consultant Samenwerking en Omgeving. Ben je nieuwsgierig wie Mark is? Wil je weten hoe hij tegen zijn expertise aan kijkt? Lees dan snel dit interview dat we met hem hadden. Van zijn focus op het beïnvloeden van de samenwerkingsarena, tot zijn motivatie om voor Avante te kiezen. Van wijsheid omtrent het algemeen belang, tot zijn hobby’s. Je komt er meer over te weten.
Stel jezelf eens voor
Ik ben Mark Beltman, ik ben een realistische optimist die de wereld een stukje mooier wil maken. Ik ben eigenwijs en wil verbeteren. Het liefst radicaal. Hierin ligt mijn affiniteit bij vraagstukken waar harde technische kanten samenkomen met zachtere sociaal-maatschappelijke aspecten. Niet voor niets heb ik een achtergrond in zowel civiele techniek als bestuurskunde. Mijn kracht ligt in het bieden van kritische reflecties in combinatie met hoopgevende perspectieven. De rol als consultant Samenwerken en Omgeving is mij dan ook op het lijf geschreven.
In mijn vrije tijd rij ik paard, minstens vier keer per week. In mijn jeugd heb ik fanatiek wedstrijden gereden, maar nu is het vooral recreatief. Daarnaast fiets ik zo af en toe met mijn vriendin nog een mooi rondje op de racefiets door de Arnhemse bossen. We zijn pas verhuisd naar deze prachtige omgeving en zijn hier nog lang niet uitgekeken.
Waarom heb je ervoor gekozen om bij Avante te gaan werken?
Ik ken Avante natuurlijk al door en door, ik werk er immers al drie jaar. Drie jaar lang heb ik genoten van het geweldige team, de werksfeer en de winnaarsmentaliteit. Hoewel ik dit enorm belangrijk vindt, is het niet doorslaggevend geweest. Er zijn twee nog belangrijkere redenen waarom ik voor Avante heb gekozen.
Zoals gezegd ik wil verbeteren en de afgelopen drie jaar heb ik gemerkt dat daarvoor geen organisatie zo geschikt is als Avante. Fundamenteel en principieel anders denken en kijken en hiermee de klant waarde bieden, is de kracht van Avante. Alles aan het bedrijf is erop ingericht om te verbeteren en geen huisje is heilig.
Tot slot is het niet alleen het inhoudelijke aspect dat mij motiveert. Waar ik minstens zo veel energie van krijg is het bouwen aan het bedrijf zelf. Daar is namelijk volop ruimte voor. Zo heb ik ook in de afgelopen drie jaar al eigenhandig kunnen werken aan de groei van het bedrijf. Onder andere door te bouwen aan de nieuwe strategie en het nieuwe merk. Ik hou van deze ondernemende insteek. Niks komt vanzelf, maar waar je zelf voor gaat komt er. Ik kan niet wachten om te zien waar we over een paar jaar staan.
Wat kan er slimmer en/of bewuster aan samenwerking in de bouw?
Als je een stel gedreven personen in een boksring zet, gaan ze vechten. Zet je dezelfde personen in een escape room, dan gaan ze samenwerken. Wat ik wil zeggen, is dat het feit dat samenwerking zo weinig vanzelf komt, veel zegt over de samenwerkingscontext die in menig project wordt gecreëerd. Deze lijkt vaak teveel op een boksring. Dan kan je daarbinnen gaan werken aan de samenwerking, maar dat is dweilen met de kraan open. We moeten de projectorganisatie zodanig opzetten dat samenwerken als basishouding een logisch gevolg wordt van de manier waarop een project is vormgegeven.
Hoe zorgen we ervoor dat samenwerking een logisch gevolg wordt?
Er zijn vele aandachtspunten om dit te bewerkstelligen, maar ik denk dat het voor een groot deel terug te brengen is tot twee hoofdlijnen:
- Allereerst moeten we samenwerking niet zien als een los onderdeel, maar als een sausje dat je over alle facetten van het project heen giet. Of het nou om risicomanagement, planning, financiën of de kwaliteitsborging gaat, je moet evalueren hoe al deze aspecten de samenwerkingsarena beïnvloeden. Wanneer het spannend wordt zijn dit de aspecten die het gedrag gaan bepalen, niet de vertrouwenssessie aan het begin van het project.
- Daarnaast moeten we voor een goede samenwerking verder kijken dan de directe projectorganisatie. De interne bedrijfsvoering van de achterliggende organisaties moet ook worden beschouwd. Deze kan er onder andere voor zorgen dat teamleden in een loyaliteitsconflict verzeild raken tussen het projectbelang en het belang van de organisatie.
Wat kan er slimmer en/of bewuster aan het omgevingsmanagement?
Allereerst denk ik dat we op zoek moeten naar een betere naam. De omgeving (de menselijke omgeving wel te verstaan) moet je namelijk dienen, niet managen. In praktijk is er gelukkig veelal een dienende houding terug te zien. Toch is dit strijdig met de naam en de manier waarop het veelal in de projectorganisatie is terug te vinden. Het omgevingsmanagent vindt zijn voornaamste oorsprong immers in het IPM en is vanuit die gedachte sterk gericht op het beïnvloeden van de omgeving ten behoeve van het project, de omgeving als risico dus. Het moet in mijn ogen andersom zijn, de omgeving moet het project vormen. De ommezwaai naar dit laatste is gelukkig al een tijd geleden ingezet. Een goede naam ben ik echter nog niet tegengekomen. Daar kom ik nog op terug.
Ten tweede ben ik ervan overtuigd dat we de omgeving nog beter kunnen gaan dienen. Enerzijds door het omgevingsmanagement op een andere wijze in te bedden in de projectorganisatie. Anderzijds, en dat is iets wat wij zelf ook al mee bezig zijn, door veel effectiever om te gaan met de informatie die we nu verkrijgen. We besteden veel aandacht aan de omgeving, maar benutten deze inspanning onvoldoende. Nog te vaak voeren we drie keer hetzelfde gesprek: in de verkennende-, de tender- en de uitvoeringsfase. Simpelweg omdat we er niet in slagen om onze inzichten ten aanzien van de omgeving en de invloed hiervan op de gemaakte keuzes te communiceren naar onze opvolgers. Nog te vaak sneuvelt het dienen van de omgeving hierdoor in het bouwproces.
Kan je de omgeving altijd dienen?
Dat is mijn optiek niet de vraag, dienen moet gewoon onze grondhouding zijn en van daaruit moeten we de opties gaan verkennen. Zeker in een land als Nederland. Wanneer de nul-situatie zo goed is als in het onze, vormt het algemeen belang zelden een legitimatie voor lokaal leed. We zijn het daarom simpelweg aan de omgeving verplicht om ons dienend op te stellen. En uiteraard als ik er niet van overtuigd zou zijn dat je de omgeving vrijwel altijd kan dienen, zou ik niet stellen dat je dat moet doen. Ik weet zeker dat, wanneer je vanuit een integraal perspectief naar de zaken kijkt en de timing hiervan correct is, de taart vrijwel altijd groot genoeg kan worden.
Wil je verder nog iets kwijt?
Nee ik wil aan de slag!
